Z dziennika kursantki

Nie wiem czy wiecie, ale do najmłodszych nie należę. Zaraz stuknie mi 26 i nadal nie mam prawa jazdy. W zasadzie mieszkając w Poznaniu nigdy samochód nie był mi  potrzebny - raz, że mieszkam w takim miejscu, że wszędzie mam blisko, a dwa w Poznaniu zawsze dojadę gdzie chcę komunikacją miejską. Nigdy nie było dobrego czasu na zrobienie tego prawka, no i przyszła kryska na Matyska i zostałam do tego zmuszona - dzięki Mateusz, dzięki :)

Kilka miesięcy zastanawiałam się do jakiego ośrodka się zapisać, aż w końcu zdecydowałam się na taki, który jest najbliżej mojego domu - mając w głowie to, że będę musiała chodzić na wykłady po pracy stwierdziłam, ze dojeżdżanie godzinę w jedną stronę przez pół miasta jest mi niepotrzebne.

Kiedy już się zapisałam okazało się, że zaczynam tydzień później - szczerze mówiąc nie przypuszczałam, że to odbędzie się tak szybko :)  W tym czasie załatwiłam żałosną wizytę u lekarza, która kosztowała miliony monet i nie była tego warta - w zasadzie nie była warta nawet złotówki .. Załatwiłam w urzędzie PPK - tak tak, teraz przed rozpoczęciem kursu muszę pobrać i otworzyć Profil Przyszłego Kierowcy - kolejna świetna fanaberia dzięki, której tracę czas chodząc i czekając w urzędach.

Wizja 30h wykładów teoretycznych codziennie od 18 do 21 była mało pokrzepiająca, ale całe szczęście czas szybko uciekał i wykładowca okazał się bardzo fajny. Zabawne było, kiedy wszedł i się przedstawił ... Prawdopodobnie musiałam dość głośno wtedy parsknąć śmiechem, bo kilka dni wcześniej z dokładnie tego samego nazwiska śmialiśmy się w pracy :) Przypadek? Nie sądzę! Na wykładach w końcu pojęłam skrzyżowania i ronda - a to już był duży progres :) W zasadzie fajnie sobie usystematyzowałam wiedzę na temat ruchu drogowego :)

Na zajęciach z pierwszej pomocy, kolega z grupy musiał wyjść z sali, ponieważ zrobiło mu się słabo patrząc na zdjęcia jakie wyświetlano - tutaj również nie lada uśmiałam się pod nosem:D Kiedy doszło to ćwiczeń praktycznych na fantomie ratownik medyczny stwierdził, że mam smykałkę do masażu serca, na  co ja błyskotliwie (jak to zawsze ja:P) zażartowałam :" to przez to, że oglądałam Ostry Dyżur jak byłam dzieckiem" - ja się zaśmiałam, ratownik się zaśmiał - natomiast reszta towarzystwa nie zrozumiała żartu i w tle było słuchać tylko cykające świerszcze ... :P No tak - dobre żarty to zawsze była moja mocna strona:D

Zaraz po zajęciach teoretycznych rozpisałam sobie u instruktora jazdy - wszystkie z góry, co uważam za bardzo wygodną opcję . Pierwsze zajęcia praktyczne rozpoczęliśmy na placu - i takie jeżdżenie w kółko, ruszanie, hamowanie i tak dalej   - żeby zapoznać się z autem. Jednak po godzinie od razu kazał mi wyjechać na ulicę - tak też uczyniłam i zrobiłam to zupełnie bez żadnego stresu, nawet jak podczas ruszania zdarzyło się, że zgasł mi samochód nie panikowałam - ze spokojem sobie odpaliłam i ruszałam., uważam, że za kółkiem najważniejszy jest spokój  i opanowanie. Nadal nie mogę zrozumieć jak można być takim burakiem i trąbić na elkę .... Ktoś mi może to wytłumaczyć może?:)

I tak przez 30 h jazd, których jest stanowczo za mało jak dla mnie - zwiedziłam całe miasto, pokonałam wszystkie "straszne" ronda i przy tym się świetnie bawiłam. Okazało się, że jednak mam smykałkę do jazdy autem, a zawsze odwlekałam kurs z tego powodu, że kiedy próbowałam sobie gdzieś tam na polnych drogach jeździć nigdy nie czułam się dobrze za kółkiem. Piotr nawet wywiózł mnie na autostradę, co sprawiło mi wielką frajdę:)

Jedyną rzeczą, która mocno mi dopiekała był ten słynny łuk - pierwsze dwa razy nie mogłam zrozumieć co mam począć, żeby pojechać dobrze - ależ ja się wściekałam sama na siebie. Musiało to wyglądać bardzo zabawnie - na tyle, że wielokrotnie mój instruktor ze mnie po prostu szydził:D

Przy trzecim podejściu łuk pokonałam i nagle dostałam olśnienia:D Jaka ja byłam z siebie dumna wtedy .. ahh :P Niezapomniane emocje:D

Po kursie przyszło do egzaminu wewnętrznego, który zdałam. Pognałam więc po weekendzie szybko zapisać się na państwowy egzamin teoretyczny, który odbył się dziś i wtopiłam jednym punktem   - no wściec się można:D Macie jedno zadanie trzymać kciuki w poniedziałek - może jak tyle kciuków zaciśniecie to zdam przy drugim podejściu :))

Podsumowując - jeśli nie macie jeszcze prawka , róbcie je czym prędzej żebyście nie żałowały tak jak ja, że zabrałyście się za to tak późno - bo ja mogłabym mieć już prawo jazdy od 8 lat ... :P

Najważniejszą rzeczą na kursie jest zajebisty instruktor! Koleżanka powiedziała mi niedawno, ze między kursantem a instruktorem musi być tzw chemia - i ma w tym dużo racji:) Pomyślcie sobie, że spędzicie z tą osobą 30 h w samochodzie, w którym nie ma ucieczki:) Rozmowa musi się kleić, musi być cierpliwy i absolutnie nie może na Was krzyczeć i wyżywać swoich frustracji. Jeśli źle się czujecie w samochodzie ( w  sensie nie czujecie bezpieczeństwa) w trakcie nauki, zmieńcie instruktora na innego, bo totalnie niczego się nie nauczycie i jazda samochodem nigdy Wam się nie spodoba, a wręcz zbrzydnie.

Macie już swoje wymarzone prawo jazdy, anegdotki?:)