Długo zastanawiałam się, czy o tym napisać. Dwa razy się prawie zdecydowałam, ale zrezygnowałam - na końcu doszłam jednak do wniosku, że życie nie zawsze jest kolorowe i zabawne. Czasem potrzeba nam trochę zastanowienia nad rzeczami ważnymi i nostalgii. Dziś przypada 70 rocznica wyzwolenia byłego obozu Auschwitz - Birkenau.
Nie będę przytaczać tutaj liczb, czy faktów historycznych - nie o to mi dziś chodzi.
Każdy z Nas te liczby i te fakty zna, a jeśli nie to uważam, że to jest najlepszy czas żeby te wiedzę dziś nadgonić.
Po powrocie z pracy trafiłam idealnie na relację z obchodów wyzwolenia i w zasadzie zamknęłam się w pokoju i płakałam. Wspomnienia byłych Więźniów chwytają tak bardzo za serce, że łzy same spływają po policzkach. Sama uroczystość została zorganizowana przepięknie i z klasą - jeśli nie mieliście okazji obejrzeć na żywo, polecam znaleźć w internecie i poświęcić 2h ze swojego wieczornego czasu na chwilę zadumy.
Po wspomnieniach i wielu bardzo ważnych słowach, które padły wyświetlono po raz pierwszy film dokumentalny o obozie wyprodukowany przez Steven'a Spilberg'a, którego narratorką jest Meryl Streep - krótki, ale zawiera w sobie bardzo wiele treści.
W zasadzie chciałam tylko napisać, że z całego serca podziwiam i darzę największym szacunkiem tych, którzy przeżyli tę bestialską próbę odhumanizowania - którzy przeżyli tak wiele cierpienia, bólu, ciężkiej pracy, głodu i zniewolenie.
Są to Ludzie tak bardzo wyjątkowi, odważni - noszący w sobie tak wiele siły, żeby wrócić do tego miejsca, w którym stracili swoich bliskich i mimo łamiącego głosu potrafią mówić głośno o tym, czego
doświadczyli.
Życzę sobie, Wam i przyszłym pokoleniom, żebyśmy nigdy nie byli świadkami, a tym bardziej uczestnikami tak strasznego i potwornego wydarzenia.
Abstrakcja. Szok. Smutek.
OdpowiedzUsuńDokładnie
UsuńWłaśnie żałuję, że nie mam chwili, żeby móc sobie teraz pooglądać coś, poczytać albo coś. Może nie powinnam pisać, że uwielbiam, ale trochę tak jest, takie historie prawdziwe, ludzie, którzy to przeżyli i którzy chcieli się z tym podzielić. Jestem ogromnie wdzięczna. A największym uwielbieniem i (sentymentem) darzę Żydów. Sama nie wiem czemu, ale to ich historie najbardziej chwytają mnie za serce.
OdpowiedzUsuńKiedy ludzie wspominają to co przeżyli jest mi wielokrotnie ciężko uwierzyć, że coś takiego mogło się w ogóle przytrafić ... Miejmy nadzieję na to, że Nas żadna tragedia nie dosięgnie - może lepiej żeby mieć mniej do wspominania .;)
UsuńDla mnie jest to bardzo ciężka tematyka. Niestety, również bardzo bliska. Z trudem wspominam historie swojej babci.. Wczoraj na TVP (jeśli dobrze pamiętam) leciał film o obozach - serdecznie życzę by każdy, kto mówi złe słowo o ludziach miał okazję go obejrzeć.
OdpowiedzUsuńJa na takich filmach płaczę jak bóbr .... Nie wyobrażam sobie przeżyć czegoś podobnego chociażby w połowie. Jednym z moich celów jest pojechania do Auschwitz - niestety póki co nie miałam okazji :(
UsuńJesteś bardzo wrażliwą osobą- wielu ludzi ma gdzieś takie wydarzenia... Chętnie to obejrzę, takie doświadczenie przez ogladanie i słuchanie o tego typy wydarzeniach pomagają nam docenić nasza - na ktora tak narzekamy! - rzeczywistość. ..
OdpowiedzUsuńZdecydowanie ludzie powinni mieć większą świadomość tego co się zdarzyło i tego co się aktualnie dzieje w wielu miejscach na świecie i może w końcu przestali by narzekać na same błahe sprawy .. :)
UsuńMam nadzieję, że to się nigdy nie powtórzy, chociaż patrząc na sytuację w innych krakach dziejąsię rzeczy podobne. Niestety.
OdpowiedzUsuńPatrząc na to jak ostatnio zachowuje się Putin ja obawiam się najgorszego :( Miejmy nadzieję, że sytuacja się rozwiąże jak najszybciej - oczywiście w pozytywnych barwach!
Usuńosoby które przeżyły takie bestialstwo mają w sobie niesamowitą siłę. nikt nie może się z nimi równać. Dobrze że o tym piszesz. Każdy powinien poświęcić chwilę na zadumę. Chociażby z szacunku dla tych wszystkich ludzi
OdpowiedzUsuńNiestety większość młodych ludzi - mam na myśli młodzież taką chociażby z liceum bardziej interesuje się tym co się dzieje u Kardashianów niż faktycznie tym co ważne ;(
UsuńChwila zadumy - u mnie często się to zdarza!
OdpowiedzUsuńdobrze, że jednak zdecydowałaś się napisać na ten temat, tego dokumentu nie oglądałam, co oczywiście nadrobiłam... mam takie samo życzenie jak i Ty i mam także nadzieję, że ludzie nigdy nie zapomną co się tam wydarzyło i będą podtrzymywać wspomnienie o obozach ku pamięci i przestrodze
OdpowiedzUsuń