Z miłości do muzyki #25

Znowu mnie tutaj przez dłuższą chwilę nie było ... Tak wiem, każde moje usprawiedliwienie będzie słabe, ale mimo wszystko spróbuję się trochę wytłumaczyć. Za dwa dni wyjeżdżam na urlop i skrzętnie się przygotowuję, z tej okazji muszę oczywiście nadrobić w pracy, co wiąże się z lekkimi nadgodzinami i wracam zmęczona. Poza tym gdzieś po drodze zaliczyłam odwiedziny Przyjaciółki i poszłyśmy w tany jak za studenckich czasów, za którymi chyba wszyscy tęsknimy z całego serca.

Wracając do tematu muzycznego dziś zaproponuję Wam bardzo przyjemne muzyczne tło, które będzie mi towarzyszyć podczas mojego wyjazdu na 100%. Znałam ich jedną piosenkę, która gdzieś pojawiała się na odtwarzaczu u koleżanki z pracy - w zasadzie nawet nie wiedziałam jak ta kapela się nazywa.

Jak to zawsze ja przypadkowo trafiłam na inna piosenkę ich autorstwa na Spotify i chyba przepadłam.
Nie będę ukrywać, że bardzo mocno lubię taką muzykę - taką która niesie ze sobą wiele emocji, piękne teksty oraz przeszywający wokal.

Nie wiem dlaczego wydaje mi się, że grają taką muzykę, która z powodzeniem sprawdziłaby się jako soundtrack w filmach:)

O kim mowa? O Mumford & Sons! Pochodzą z Londynu i grają od 2007 roku  - aż wstyd się przyznawać, że ja ich odkryłam dopiero teraz! Szczerze mówiąc ja chciałam ich zakwalifikować do indie rocka, jednak lekko się pomyliłam - sami określają siebie jako zespół folkowo rockowy. Jeśli jeszcze nie poczuliście się zachęceni do posłuchania kawałka poniżej to zdradzę Wam jeszcze, że otrzymali Grammy  w kategorii najlepszy album roku!